Jaryszewo – niewielka wieś położona ok. 7 km na wschód od Obrzycka, licząca obecnie ok. 160 mieszkańców. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1408r. Na zachód od Jaryszewa, w głębi tzw. lasów kobylnickich w latach 1939-43 żandarmeria, gestapo i SS dokonały masowych zbrodni na zwożonej tutaj samochodami z całej Wielkopolski ludności polskiej. Łącznie w okolicach Jaryszewa rozstrzelano ok. 2 tys. osób. W miejscu kaźni w roku 1960 postawiono głazy, na których umieszczono tablicę pamiątkową z brązu według projektu E.R. Haupta.

Kobylniki –  wieś położona 4 km na południe od Obrzycka, na wschód od drogi do Szamotuł. Nazwa miejscowości  świadczy o służebnym pierwotnie charakterze osady w stosunku do kasztelańskiego grodu w Obrzycku. Dowodzi bowiem, że zamieszkiwali ją hodowcy koni dla książęcej załogi. Po raz pierwszy wieś wzmiankowana została w 1218r. W XIV wieku należała do Kobylnickich, w XVIII wieku do Kąsinowskich i Obarzankowskich, a od XIX wieku do 1939r. pozostawała w rękach Twardowskich. Pozostałością po Twardowskich jest zespół pałacowo– parkowy z 2 połowy XIX wieku. Wchodzący w jego skład pałac zbudowano w latach 1886-87 według projektu Zygmunta Gorgolewskiego. Murowany, dwukondygnacyjny pałac wzniesiono w stylu neorenesansowym. Jego skomplikowana bryła zestawiona jest z szeregu asymetrycznych bloków i najeżona wysokimi kominami, wieżyczkami i sterczynami. Fasadą pałac zwrócony jest w kierunku zachodnim. Na ścianie wieżyczki od strony płn.– zach. umieszczona została tablica fundacyjna z herbem Ogończyk Twardowskich i napisem „W pracy szczęście, budowano Roku Pańskiego 1887”. Wokół pałacu na powierzchni 5,8 ha rozciąga się park krajobrazowy z pomnikami przyrody. Od parku przylegają zabudowania folwarnicze z XX wieku. Przy drodze do Brączewa w otoczeniu 6 cisów znajduje się niewielka kapliczka zbudowana w końcu XIX w. prawdopodobnie także na podstawie projektu Z. Gorgolewskiego. Fasadę neogotyckiej budowli zdobi niewielka sygnatura. Całość otacza ażurowe ogrodzenie z cegły, pochodzące z tego samego okresu. Ok. 1,8 km na płd.- wsch. od wsi na lewym brzegu Samy położony jest niewielki cmentarzyk na planie koła, na którym znajdują się groby rodziny Twardowskich.

Słopanowo – wieś położona ok. 2,5km na płd. od Obrzycka, przy drodze do Szamotuł, licząca ok. 400 mieszkańców. Najstarsza miejscowość gminy po raz pierwszy wzmiankowana w 1218r. jako własność cystersów z Łekna. Później w rękach szlacheckich, m.in. w XVII wieku Kąsinowskich, a od XIX wieku do 1939r. Turnów. Pozostałością po dawnych właścicielach miejscowości jest park dworski z XIX wieku. Na szczególną uwagę w Słopanowie zasługuje jednak niewielki, drewniany kościół parafialny p.w.  Świętego Mikołaja– jedyny tego rodzaju zabytek na terenie Ziemi Szamotulskiej. Wzniesiono go w latach 1695-1699 z fundacji ówczesnego właściciela wsi– sędziego wałeckiego Jana Kąsinowskiego. Zbudowany na rzucie kwadratu z częściowo wtopioną w korpus od strony zachodniej wieżą, nakrytą baniastym hełmem. Wewnątrz kościoła zachowała się oryginalna polichromia. Na ścianach i stropie przedstawiono m.in. sceny z życia patrona kościoła św. Mikołaja oraz Matki Boskiej, św. Wawrzyńca i św. Stanisława. Uwagę zwiedzających przyciąga jednak malowidło satyryczne umieszczone na stropie chóru przedstawiające diabła trzymającego za kołnierz nieuczciwą karczmarkę. Obok na wołowej skórze są jej liczne grzechy. Wewnątrz warto również zwrócić uwagę na belkę tęczową z krucyfiksem i figurami św. Jana z XVII w. oraz późnogotycką figurę M.B. Bolesnej z XVI w.